Autor: Carmen


W odcinku 150 (emisja we wtorek 19 maja) Ula Cieplak (Julia Kamińska) powie wreszcie swojemu tacie Józefowi (Marek Włodarczyk) całą prawdę o swoim związku z Bartkiem “Hamburgerem” Dąbrowskim (Szymon Sędrowski). Pan Cieplak będzie w ciężkim szoku…

- Nie chcesz się spotkać z Bartkiem? - zapyta tata Ulę. - Pogadać?

- Tato, nie chcę. Ok?

- Ula, o co chodzi? - będzie dociekał pan Józef.

- O nic. Po prostu nigdy więcej mnie z nim nie umawiaj. I go nie zapraszaj! - poprosi ojca Ulcia.


- Ale dlaczego? - Józef nie rozumie. - Myślałem, że go lubisz. Sama mówiłaś, że ty i on… Że może coś z tego jeszcze będzie.

- Ja? Kiedy?

- No jak rozmawialiśmy, kilka dni temu.

- Niemożliwe. Musiałeś mnie źle zrozumieć.

- To przez Marka, tak? - zapyta Józef.

- Jak przez Marka? Co przez Marka? - odpowie pytaniami na pytanie Ulcia.

- Ula, przecież chyba nie liczysz, że coś z tego będzie. Musisz o nim zapomnieć, dać szansę komu innemu… - poradzi pan Cieplak.

- Tato, proszę cię! Ty nic nie rozumiesz.

- To może mi w końcu wytłumacz? - poprosi.

- Oszukiwał mnie - przyzna przyciśnięta do muru Ulcia. - Dlatego się rozstaliśmy.

- Co znaczy oszukiwał? - będzie drążył Józef.

- No po prostu - wyjaśni Ula. - Zbyt naiwna byłam. I za bardzo zakochana.

- Ale jak oszukiwał? Zdradzał cię?

- Nie. Naciągał na pieniądze, wysługiwał się mną… - wyliczy Ulcia. - Cały ten związek to była jedna wielka blaga. Wygodnie mu było i tyle.


- Ale… Jak to? Dlaczego mi nie powiedziałaś?

- A po co? Żebyś się pokłócił z Dąbrowską? Poza tym było mi wstyd.

- Dziecko, a co to za wstyd? To on się powinien wstydzić. Wierzyć się nie chce…

- Ja też nie mogłam uwierzyć. Trzeba przyznać, że wie, jak oszukiwać ludzi. Ale drugi raz się nie nabiorę.

- Teraz też coś… próbował?

- Chce wyciągnąć ode mnie pieniądze.

- No nie!!!

- Tato, daj spokój. Najlepiej go ignorować. Dlatego proszę cię, nie zapraszaj go tu więcej.

- Żebyś mi wcześniej powiedziała…

- Wiem. Przepraszam!

- Chciałem oderwać cię od tego Marka - wytłumaczy Józef. - Przez niego jesteś tylko nieszczęśliwa, więc pomyślałem, że stara miłość…


- Ale ja nie jestem nieszczęśliwa - zaprzeczy Ula. -  Jestem bardzo szczęśliwa.